Όλες οι λέξεις έχουν γραφτεί
όλα τα λόγια έχουν ειπωθεί
όλες οι θλίψεις εκφράστηκαν.
Κάθε νόημα,κάθε έννοια,έχει στραγγιστεί μέσα σε κάθε βιβλίο της γης.
Ποιός ο λόγος να είσαι ποιητής
-πέρα απο την ξεδιάντροπη φιληδονία να ευνουχιζεις τον εαυτό σου;-
να ξεβρακώνεις την τέχνη σου;
-να εκλιπαρείς ένα μπράβο που δεν αξίζεις;
Τι κι αν πλέκεις σωστά τα σύμφωνα, τα ρήματα και τις προτάσεις όταν δεν μπορείς να κρατήσεις τις στιγμές,
όταν δεν μπορείς να γίνεις ψύχα και γεύση ενός καυτού ψωμιού;
η μυρωδιά ενός εφηβικού πάρτυ,
η αφή σε ένα γυναικείο στήθος,
οι πύλες μιας ανδρικής αγκαλιάς;
Τι διαφορά έχει να πουλάς την ψυχή σου κομμάτι το κομμάτι σε φόρμα ποιητική
ή ακόμη χειρότερα σε συλλογή.
Σε τι διαφέρει το ποιημα σου απο μια πορνό φωτογραφία που δείχνει τις γυμνασμένες σου κνήμες,
τους ανορθωμένους σου γλουτούς,
κάτω απο σκιές λάγνου φωτός που φτιάχνουν ρίμες;
Όλα έχουν ειπωθεί και όλα έχουν πληγωθεί.
Η ποίηση εδώ και καιρό είναι πορνεία.
Αποκαθήλωση του ανθρώπου που πάντα ήθελε να ίπταται
Μια ομορφιά που εκλιπαρεί χυδαία να διακριθεί ως γοητεία.
Ζωή Κυροπούλου
